Potępiony - Rajmund

W ten deszczowy wieczór wszystko się zmieniło, 
Zrujnowałaś to, co zawsze nas łączyło od lat, 
Łączyło nas od lat. 
Nie pomogą słowa, nie ma co ratować, 
Raz już słowo dałaś i nie dotrzymałaś, 
I jak wybaczyć teraz mam? 

Już nie wierzę w twoje słowa, 
Już nie wierzę w żadne cuda, 
Wielka miłość nie istnieje, 
Ja jej wcale już nie szukam. 
W moim sercu nie ma uczuć, 
W moim ciele nie ma ducha, 
Jestem tylko żywym cieniem, 
Co miłości już nie szuka. 

Jak mam to rozumieć, że kochać już nie umiem, 
Ciągle noszę w sobie ten żal, 
Co w sercu płonie od lat, 
Płonie już od lat. 
Nie wybaczę sobie, że pozwoliłem tobie, 
Abyś mnie poznała, 
W serce me zajrzała do dna, 
Do samego dna. 

Już nie wierzę w twoje słowa, 
Już nie wierzę w żadne cuda, 
Wielka miłość nie istnieje, 
Ja jej wcale już nie szukam. 
W moim sercu nie ma uczuć, 
W moim ciele nie ma ducha, 
Jestem tylko żywym cieniem, 
Co miłości już nie szuka. 

Jakże chciałbym znów cię kochać, 
I przytulić cię na zgodę, 
Jakże chciałbym znów ci ufać, 
Lecz wybaczyć ci nie mogę. 

Już nie wierzę w twoje słowa, 
Już nie wierzę w żadne cuda, 
Wielka miłość nie istnieje, 
Ja jej wcale już nie szukam. 
W moim sercu nie ma uczuć, 
W moim ciele nie ma ducha, 
Jestem tylko żywym cieniem, 
Co miłości już nie szuka.