U mnie maj - Łukasz Zagrobelny

Uuuuu, uuuu. 

Suchy liść, upadł do mych stóp, 
Zanosi się na mróz. 
Coraz więcej, poszarzałych dni. 

Pytasz mnie, co słychać, 
Dziękuję u mnie maj. 
Melancholii śladu jakoś brak. 
Na próżno wróżysz z kart. 

Nie twoje imię ma, 
To szczęście. 
Nie nasza wina w tym, 
Że nie ma nas. 
Do losu można mieć, pretensje, 
Że wolał rozdać nam, 
Nie nasze sny. 

Dziwisz się, że nie było ran, 
Mnie też zdumiewa to. 
Że tak szybko, w śniegu wyrósł kwiat. 

Wybacz mi, czuje ulgę, 
Lecz pewność teraz mam. 
Od początku nas tu nie chciał świat. 
Na próżno wróżysz z kart. 

Nie twoje imię ma, 
To szczęście. 
Nie nasza wina w tym, 
Że nie ma nas. 
Do losu można mieć, pretensje, 
Że wolał rozdać nam, 
Nie nasze sny. 

Pytasz mnie, 
Co słychać, dziękuję u mnie maj. 
Melancholii śladu jakoś brak. 

Nie twoje imię ma, 
To szczęście. 
Nie nasza wina w tym, 
Że nie ma nas. 
Do losu można mieć, pretensje, 
Że wolał rozdać nam, 
Nie nasze sny. 

Nie twoje imię ma, 
To szczęście. 
Nie nasza wina w tym, 
Że nie ma nas. 

Gdy kiedyś noc się znów, 
Uśmiechnie. 
Otworzy nam zamknięte dzisiaj drzwi.