Pamiętajcie o ogrodach - Jan Pietrzak

Bluszczem ku oknom, kwiatem w samotność, 
Poszumem traw. 
Drzewem, co stoi uspokojenie 
Wśród tylu spraw... 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Przecież stamtąd przyszliście... 
W żar epoki użyczą wam chłodu, 
Tylko drzewa, tylko liście... 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Czy tak trudno być poetą? 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton. 

Kroplą pamięci, nicią pajęczą, 
Zapachem bzu, 
Wiesz już na pewno, świeżością rzewną 
To właśnie tu... 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Przecież stamtąd przyszliście... 
W żar epoki użyczą wam chłodu, 
Tylko drzewa, tylko liście... 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Czy tak trudno być poetą? 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton. 

I dokąd uciec w za ciasnym bucie, 
Gdy twardy bruk... 
Są gdzieś daleko przejrzyste rzeki 
I mamy dwudziesty wiek! 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Przecież stamtąd przyszliście... 
W żar epoki użyczą wam chłodu, 
Tylko drzewa, tylko liście... 

Pamiętajcie o ogrodach, 
Czy tak trudno być poetą? 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton.