Prozak - Piotr Bukartyk

No dobra, może przesadziłem, 
Może nie zaraz aż tak, 
Że dno, że wiary brak, 
Że niby coś się dzieje ze mną 
I może starczy, bym się zdrzemnął. 

A jutro znajdę w sobie siłę i wolę, 
Ubiorę się, ogolę i 
Spokojnie wrócę do przerwanej gry 
I nawet znajdę w tym przyjemność. 

O Panie, wybacz mi, no wiem, 
Znowu czepiam się, 
Nawet nie chodzi mi o sens, jest czy nie, 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać. 

O Panie, wybacz mi, no wiem, 
Znowu czepiam się, 
Nawet nie chodzi mi o sens, jest czy nie, 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać. 

No dobra, może to nie chaos, 
A głębszy plan i taki duszy stan, 
Warto docenić by i może, 
Może szkoda, że się na tym nie znam. 

Choć dużo prędzej, że to ściema, 
Powiedziałbym, nic szczególnego nie ma w tym, 
Zwyczajnie chciałem kupić prozak, 
A ty żeś wcisnął mi poezjak. 

O Panie, wybacz mi, no wiem, 
Znowu czepiam się, 
Nawet nie chodzi mi o sens, jest czy nie, 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać. 

O Panie, wybacz mi, no wiem, 
Znowu czepiam się, 
Nawet nie chodzi mi o sens, jest czy nie, 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać. 

O Panie, wybacz mi no wiem, 
Nawet nie chodzi mi o sens, 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać. 

O Panie, wybacz mi no wiem, 
Nawet nie chodzi mi o sens, jest czy nie 
Ale w tym cała bida, 
Że Go nie za bardzo widać.