Groszki i róże - Ewa Demarczyk

Masz takie oczy zielone, 
Zielone, jak letni wiatr zaczarowanych lasów, 
I zaczarowanych malw. 
Dla ciebie mały ogrodnik 
Zasadził groszków tysiąc. 
W kapocie stracha na wróble 
Pragnął ci miłość przysiąc. 

Więc z koszem groszków mały strach 
Pierwszy raz spojrzał ci w oczy, 
O tysiąc więcej znalazł barw, 
Niż wyśnił sobie w nocy. 
I odtąd pod oknem twoim, 
Zaczarowany, kamienny, 
Z bukietem groszków stoi, 
Strach romantyczny, wierny. 

Masz takie usta czerwone, 
Czerwone, jak pożar zórz zaczarowanych ranków, 
I zaczarowanych róż. 
Dla ciebie mały ogrodnik 
Posadził pnące róże. 
Że tobą był urzeczony, 
Pragnął cię nimi urzec. 

I z róż naręczem przyszedł raz, 
Prosić o jedno twe słowo. 
Oślepił go twych oczu blask, 
Milczałaś kolorowo. 
I odtąd pod oknem twoim, 
I groszki kwitną i róże. 
Na modłę wiotkich powoi, 
Pną się i pną po murze. 

Masz takie usta czerwone, 
Czerwone, jak pożar zórz zaczarowanych ranków, 
I zaczarowanych róż. 
Masz takie oczy zielone, 
Zielone, jak letni wiatr zaczarowanych lasów, 
I zaczarowanych malw.