List z Oświęcimia - Kazmuz

Piszę do ciebie mamo ten list, 
Z więziennych murów Oświęcimia. 
Teraz jest wieczór, a wichru gwizd 
Niesie mi Twoje święte imię. 

Nie mogę pisać to, co bym chciał, 
Bo byś zalała łzami lica, 
Wiem, że mnie widzisz, że mąk mych szał, 
Czai się teraz w Twych źrenicach. 

Ciała ubyło mi chyba z ćwierć, 
Lecz gdy duch silny, cóż to znaczy? 
My tutaj każdą widzimy śmierć, 
Która nam co dzień w oczy patrzy. 

Codziennie zbiórka, szkieletów tan, 
Zaledwie ranek mgła okrywa. 
Coraz liczniejszy jest więźniów stan, 
I coraz więcej nas ubywa. 

Gdy noc nadchodzi nie mogę spać. 
Ku Tobie wszystkie lecą myśli. 
Żal mi, że w bólu musisz trwać 
Któż Twoje łzy mi tutaj przyśle? 

Piszę do Ciebie mamo ten list. 
Z więziennych murów Oświęcimia, 
Niech Ci zaniesie go wiatru gwizd, 
Błogosławione Twoje imię. 

Wokół październik, chmury i deszcz. 
Giniemy jak liście na drzewach. 
Kiedyś po latach niejeden wieszcz 
Piosenkę o nas wam zaśpiewa. 

Kto z nas powróci trudno rzec. 
Popioły ludzkie trą w rzeszotach. 
I ciągle dymi ten straszny piec, 
Ulata duch nasz jak tęsknota. 

Wokół październik, chmury i deszcz. 
Giniemy jak liście na drzewach. 
Kiedyś po latach niejeden wieszcz 
Piosenkę o nas wam zaśpiewa. 

Kto z nas powróci trudno rzec. 
Popioły ludzkie trą w rzeszotach. 
I ciągle dymi ten straszny piec, 
Ulata duch nasz jak tęsknota.