Wiara, nadzieja i miłość (ver. piano + skrzypce) - Irena Santor

Coraz częściej zamiast "będzie" mówisz "było", 
Co tu gadać, w końcu trochę się przeżyło. 
Co nas trzyma wciąż przy życiu z taką siłą? 
Miłość kochani, miłość. 

Więcej zmartwień i fortuna mniej się stara, 
Wypłowiała słynna Wojtka marynara, 
Co nam wątpić mimo wszystko nie pozwala? 
Wiara kochani, wiara. 

Teraz czuję, że na pewno byście chcieli, 
Żeby była trzecia zwrotka o nadziei, 
Lecz nadzieja wyszła z domu, nie wróciła, 
Była kochani, była. 

Wiara, nadzieja i miłość, 
Sąsiadki i przyjaciółki. 
Jakbyśmy bez nich dziś żyli, 
Na fale rzucone łódki. 

Dlatego chucham i dmucham, 
Na dąsy ich i humory, 
Wiara, nadzieja i miłość, 
Moje życiowe podpory. 

Ale w życiu jak to w życiu bywa przecież, 
Że nadzieja się zagubi w trudnym świecie. 
No a wiara, nie do wiary, straci wiarę, 
Gdy zarazi się zwątpieniem, katarem. 

Dbajmy o nie, wybaczajmy im słabości, 
Beznadzieję lub chwilowy brak miłości. 
A gdy grypa im normalny rytm zaburzy, 
Podkurujmy je nalewką z dzikiej róży. 

Wiara, nadzieja i miłość, 
Sąsiadki i przyjaciółki. 
Jakbyśmy bez nich dziś żyli, 
Na fale rzucone łódki. 

Dlatego chucham i dmucham, 
Na dąsy ich i humory, 
Wiara, nadzieja i miłość, 
Moje życiowe podpory. 

Wiara, nadzieja i miłość, 
Balsam na dusze bolące. 
Odkrywamy nienazwane, 
A to wszystko już spisane 
W pewnej książce.