Dwudziesty wiek - Budka Suflera

Najbliżej jest krew, gdy czujesz jej rytm,
Najdalej to chleb, ten który ma być.
Najczęściej to bieg po zaszczyty bez sensu i tchu,
Najrzadziej to przejść na zwyczajną i najprostszą z dróg.

Wspaniale jest być człowiekiem i już,
Niedobrze nie mówić, że więcej byś mógł...
Prawdziwie to chcieć 
Być kochanym do końca swych dni,
Żarliwie to, gdy jesteś blisko, daleko tak,
Blisko, daleko tak, blisko tak, sam czujesz jak...

Podstępnie to stawiać pomniki za dnia,
A głupio je burzyć, bo zmienił się czas.
Cudownie to chcieć 
Być kochanym do końca swych dni,
Spokojnie jest, gdy jesteś blisko, daleko tak,
Blisko, daleko tak, blisko tak, sam powiedz jak...

Dwudziesty wiek żegna cię czapką błazeńską
I kłania się w pas. 
Dokoła tłum,
Damy, szaleńcy, bogowie i cały ten wrzask.

Cudownie to chcieć 
Być kochanym do końca swych dni,
Spokojnie jest, gdy jesteś blisko, daleko tak,
Blisko, daleko tak, blisko tak, sam powiedz jak...

Dwudziesty wiek żegna cię czapką błazeńską
I kłania się w pas. 
Dokoła tłum,
Damy, szaleńcy, bogowie i cały ten czas.

Dwudziesty wiek żegna cię czapką do ziemi
I pada na bruk.
Karty na stół,
Tylko by kiedyś znów człowiek rozdawać je mógł...