Mały, biały domek - Mieczysław Fogg

W letnią noc, siedzę sam, wkoło cisza panuje,
Jakiś żal w sercu mam, tak mi jakoś źle.
Smutną dziś piosnkę gram i tęsknota budzi się,
Upiór snów mych prześladuje mnie.

Mały biały domek w mej pamięci tkwi,
Mały biały domek wciąż mi się śni.
Okna tego domku dziwnie w słońcu lśnią,
Jakby czyjeś oczy zachodziły łzą.

W domku tym przeżyłem szczęścia tyle i cudownych dni,
Gdy wspominam te rozkoszne chwile, serce moje drży.

Mały biały domek budzi w sercu żal,
Za tym co minęło i odeszło w dal.

Może ktoś dziwi się, że ten domek wspominam,
Który tak tkliwi mnie, nocą przy tle gwiazd.
Niech więc dziś każdy wie, czemu serce moje łka,
Bo w nim mieszka ukochana ma.

Mały biały domek w mej pamięci tkwi,
Mały biały domek wciąż mi się śni.
Okna tego domku dziwnie w słońcu lśnią,
Jakby czyjeś oczy zachodziły łzą.

W domku tym przeżyłem szczęścia tyle i cudownych dni,
Gdy wspominam te rozkoszne chwile, serce moje drży.

Mały biały domek budzi w sercu żal,
Za tym co minęło i odeszło w dal.

W domku tym przeżyłem szczęścia tyle i cudownych dni,
Gdy wspominam te rozkoszne chwile, serce moje drży.

Mały biały domek budzi w sercu żal,
Za tym co minęło i odeszło w dal.