Wańka Morozow (Bułat Okudżawa) - Paweł Orkisz

I czegóż chcieć od tego Wani, 
Wszak jego winy nie ma w tym. 
Wszystkiemu winna tamta pani, 
Że poszedł za nią tak jak w dym. 

A pasowałoby mu wszystko, 
Już wszystko bardziej niż ten traf, 
Że z cyrku złapie go artystka 
Na linie tańcząc pośród braw. 

Już w pierwszym geście powitania 
Gdy w górę wzniosła białą dłoń, 
Ujęło Wanię pożądanie 
Bez kresu w swą przepastną toń. 

Marusię swą porzucił nagle, 
A potem co noc, aż do dnia 
Z artystką szalał w chińskiej knajpie 
A tam Marusia z żalu schła. 

A Wania tamtej na stół ciskał 
Meduzy i w trzech smakach drób, 
Nie wiedząc nic, że ta artystka 
Wciąż wodę z mózgu robi mu. 

Bo nie wierzymy w czas kochania, 
Że miłość biedy przyda nam. 
Ach Wania, Wania, biedny Wania, 
Ot spójrz, po linie idziesz sam.