Gorzkie dymy - Piotr Kupicha & Kabaret Rak

Gorzkie dymy nad miastem mym, 
Kiedy rano opuszczamy dom, 
I schodzimy w noc, schodzimy w głąb 
Naszej ziemi, bo jesteśmy stąd. 

W moim mieście tak niewiele barw, 
I słońce chmurno świeci się, 
I nie lekko jest kochać miasto to, 
Ciemny węgiel gorzki dymu smak 

Lecz każdy hoduje w swym domu, 
Choć uśmiech, choć listek, choć śpiew. 
Jak kwiatek na każdym balkonie, 
I jak dobroć, co w ziemi tej jest. 

Nasze miasto kocha pieśni swe, 
Bo pieśń jest niczym trawy źdźbło, 
Co zerwałeś je i w ustach masz, 
Albo trzymasz schodząc w ziemi głąb. 

W moim mieście mało mówi się, 
I lekkich słów nam może brak, 
Ale kiedy tu ludzie mówią NIE, 
To jest NIE, a kiedy TAK, to mówią TAK. 

Lecz każdy hoduje w swym domu, 
Choć uśmiech, choć listek, choć śpiew. 
Jak kwiatek na każdym balkonie, 
I jak dobroć, co w ziemi tej jest. 

Gorzkie dymy nad miastem mym, 
Kiedy rano opuszczamy dom, 
I schodzimy w noc, schodzimy w głąb 
Naszej ziemi, bo jesteśmy stąd. 

Jesteśmy stąd.