EWAkuacja - Ewa Farna

Możesz pytać jak się mam, 
Ale to, co wtedy powiem 
Nie przyniesie żadnych słów, które chcesz znać. 
Podróż nie rozgrzesza z win, 
Tam gdzie jadę pytań nie ma. 
Tu masz swoją metę, ja mój start. 

Jedno wiem, gdy robię wszystkim wbrew, 
Że po to są marzenia. 

Pragnę przeżyć każdy dzień, 
I do końca wyśnić noce. 
Mam tysiące własnych spraw, 
Ale w oczach strach. 
Nagle w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, 
Biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu, 
Ratuj siebie sam, 
Wiem, co robię, spójrz, 
To mój, własny ogień. 

Mamy taką piękną twarz, 
Za woalem gęsto tkanym z kłamstw, 
Mam już dosyć gładkich słów, nudzą mnie. 

Jedno wiem, gdy chcę wszystkiemu wbrew, 
Że po to są marzenia. 

Pragnę przeżyć każdy dzień, 
I do końca wyśnić noce. 
Mam tysiące własnych spraw, 
Ale w oczach strach. 
Nagle w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, 
Biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu, 
Ratuj siebie sam, 
Wiem, co robię, spójrz, 
To mój, własny ogień. 
To ja sama płonę. 

To moje życie, ogłosiłam w nim 
Ewakuację i schodami w dół, 
Przyjaciół zbiegło stu. 
Pragnę przeżyć każdy dzień 
I do końca wyśnić noce, 
Jak to zrobię, moja rzecz, 
Strach przegonię precz. 

Dzisiaj w głowie alarm dzwoni, pędzi tłum, 
Biegnę w drugą stronę, nie wchodź tu, 
Ratuj siebie sam, 
Wiem, co robię, spójrz, 
To mój pożar. 
To ja płonę, biegnij.