Skrypka płacze rydaje - Feniks

Pryjszło lito wesełe zełenije dibrowe, 
Sonce lito rożewe i radije dusza. 
W lisi zwuky hitary, hraje skrypka czudowe, 
U cyhańskomu tabori płacze wona. 

Skrypka płacze rydaje, 
Hraje cyhan mołodyj, 
Syne serdeńko kraje 
W nebi misiac’ zołotyj. 

A dusza łasky chocze, 
Smutok sercia połonyt’, 
Pasku zorjanu szepocze, 
Pamiataty ne zawżdy. 
To buło tepłe lito pokochaw cyhan semiw, 
Och jakbyż to jakby to znała wona. 
Jakby znała to skazała ust skazała na pewno, 
Bo myttewyj lubowi pyły do dna. 

Skrypka płacze rydaje, 
Hraje cyhan mołodyj, 
Syne serdeńko kraje 
W nebi misiac’ zołotyj. 

A dusza łasky chocze, 
Smutok sercia połonyt’, 
Pasku zorjanu szepocze, 
Pamiataty ne zawżdy. 

Skrypka płacze rydaje, 
Hraje cyhan mołodyj, 
Syne serdeńko kraje 
W nebi misiac’ zołotyj. 

A dusza łasky chocze, 
Smutok sercia połonyt’, 
Pasku zorjanu szepocze, 
Pamiataty ne zawżdy. 

Cyhan hraje na skrypci ta melodija dywna, 
Mrie serce wid neji widobrazyw wid oczej. 
Oczi czorni zradływi win pobaczyw nedawno, 
Bo kochaw ji na zawżdy w temni tyszi, noczej. 

Skrypka płacze rydaje, 
Hraje cyhan mołodyj, 
Syne serdeńko kraje 
W nebi misiac’ zołotyj. 

A dusza łasky chocze, 
Smutok sercia połonyt’, 
Pasku zorjanu szepocze, 
Pamiataty ne zawżdy.