Sen o Dalmacji - Mariusz Kalaga

Gdy doskwiera mi samotność i chłód, 
Gdy znów krople deszczu płyną jak z oczu łzy. 
O tej porze przy mnie ciebie mi brak, 
Biorę album, w którym trzymam spełnione sny. 

Gdzieś w tawernie słyszę granie i śpiew, 
Nad Dalmacją niebo płonie tysiącem gwiazd. 
W mym śnie, już wypływam w nowy rejs, 
Niech marzenia niosą mnie, 
Bym poczuć mógł przygody smak. 

W moim śnie budzę się w słonecznej Dalmacji, 
Morza toń kołysze mnie. 
Moją pieśń śpiewać chcę w przepięknej tonacji, 
Morski wiatr niech ją zaniesie na brzeg. 

Ja lubię boso chodzić plażą złotej Dalmacji, 
Wspaniałe wino w promieniach słońca pić. 
Nic mi nie zmąci już spokoju moich wakacji, 
We włosach wiatr i kręci się świat, 
Znów chce się żyć... 

Znów odpływa gdzieś kolejny dzień, 
Białe żagle głaszcze ciepły południa wiatr. 
I wiem, że się spełnił już na jawie sen, 
Który przywiódł mnie w ten cudowny ziemski raj. 

Dziś żegluję do swych rodzinnych stron, 
Inny wiatr i inne morze w mych uszach gra. 
Lecz wiem, że powrócę kiedyś znów 
Do krainy z mego snu, bo serce me zostało tam. 

W moim śnie budzę się w słonecznej Dalmacji, 
Morza toń kołysze mnie. 
Moją pieśń śpiewać chcę w przepięknej tonacji, 
Morski wiatr niech ją zaniesie na brzeg. 

Ja lubię boso chodzić plażą złotej Dalmacji, 
Wspaniałe wino w promieniach słońca pić. 
Nic mi nie zmąci już spokoju moich wakacji, 
We włosach wiatr i kręci się świat, 
Znów chce się żyć...