Żeby Polska była Polską (cover) - Jan Pietrzak

Z głębi dziejów z krain mrocznych, 
Z puszcz odwiecznych, pól i stepów 
Nasz rodowód, nasz początek 
Hen, od Piasta, Kraka, Lecha. 

Długi łańcuch ludzkich istnień 
Połączonych myślą prostą: 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 

Wtedy, kiedy los nieznany 
Rozsypywał nas po kątach, 
Kiedy obce wiatry gnały 
Obce orły na proporcach. 

Przy ogniskach wybuchała 
Niezmożona nuta swojska, 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 

Zrzucał uczeń portret cara, 
Ksiądz Ściegienny wznosił modły. 
Opatrywał wóz Drzymała, 
Dumne wiersze pisał Norwid. 

I kto szablę mógł utrzymać, 
Ten formował legion, wojsko, 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 

Matki, żony w mrocznych izbach 
Wyszywały na sztandarach 
Hasło: "Honor i Ojczyzna" 
I ruszała w pole wiara! 

I ruszała wiara w pole 
Od Chicago do Tobolska 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 

Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską. 
Żeby Polska, żeby Polska, 
Żeby Polska była Polską.