Gdy się napełni szkło - Mariusz Kalaga

Co by nie mówić 
Każdy chyba wrócić chce 
Do swych szalonych, młodych lat. 
Poopowiadać 
Jak nam wtedy było tam, 
Więc warto przebyć drogi szmat. 

Niech każdy siada, 
Tu i tam znajoma twarz, 
A tyle już minęło lat. 
Za naszą klasę 
I kolegów z dawnych dni 
Będziemy wino pić. 
Za naszą klasę 
I minione dni 
Będziemy wino pić. 

Gdy się napełni szkło 
Wspomnienia wnet popłyną 
I za toastem toast, 
Wiadomo dobra szkoła 
Będziemy za nią wino pić. 

Za tych co z nami są 
I tych co patrzą z nieba. 
Za zdrowie wypić trzeba, 
Za szczęście wypić trzeba 
I za spotkanie choćby łyk. 
Bo gdy wspomnienia płyną 
Potrzebne dobre wino 
Będziemy wino pić. 

Poważni ludzie 
Nagle zamieniają się 
W niesforne dzieci z tamtych lat. 
Jak w starej budzie 
Każdy się wyszaleć chce 
I oczy mają tamten blask. 

To nic, że rano 
Szary nas powita świt 
Nie ważne jutro, ważne dziś. 
Za naszą klasę 
I kolegów z dawnych dni 
Będziemy wino pić. 
Za naszą klasę 
I minione dni 
Będziemy wino pić. 

Gdy się napełni szkło 
Wspomnienia wnet popłyną 
I za toastem toast, 
Wiadomo dobra szkoła 
Będziemy za nią wino pić. 

Za tych co z nami są 
I tych co patrzą z nieba. 
Za zdrowie wypić trzeba, 
Za szczęście wypić trzeba 
I za spotkanie choćby łyk. 
Bo gdy wspomnienia płyną 
Potrzebne dobre wino 
Będziemy wino pić. 

Gdy się napełni szkło 
Wspomnienia wnet popłyną 
I za toastem toast, 
Wiadomo dobra szkoła 
Będziemy za nią wino pić. 

Za tych co z nami są 
I tych co patrzą z nieba. 
Za zdrowie wypić trzeba, 
Za szczęście wypić trzeba 
I za spotkanie choćby łyk. 
Bo gdy wspomnienia płyną 
Potrzebne dobre wino 
Będziemy wino pić.