Piosenka o sąsiedzie - Irena Santor

Letni wieczór w miasto opadł, 
Wyfrunęły złote ćmy. 
No i znowu tamten chłopak 
Na balkonie vis a’ vis. 

O tej porze staje co dzień 
Jakby czekał na mój znak. 
Co to wreszcie mnie obchodzi, 
Więc do siebie śpiewam tak: 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa 
Ba ba ba ba ba ba ba ba 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa bam 

Co właściwie myśleć o tym 
Żeby nie miał taki ktoś 
Nic lepszego do roboty 
Tylko gapić się na złość. 

To w ogóle lepsza sztuka, 
Że takiego tylko bić, 
Bo piosenkę moją ukradł, 
I bezczelnie śpiewa mi. 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa 
Ba ba ba ba ba ba ba ba 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa bam 

Zdenerwował mnie okropnie 
To był powód, ręczę wam, 
Że zaczęłam śpiewać w oknie, 
No i duet wyszedł nam. 

Już plotkarki w kamienicy 
Na mój widok kryją nos, 
A dzieciaki na ulicy 
Wyśpiewują mi na głos. 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa 
Ba ba ba ba ba ba ba ba 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa bam 

Kiedyś spotkał mnie na schodach 
Chciałam krzyknąć: jak pan śmie! 
Co za zwyczaj, co za moda! 
I w ogóle, mówię: nie! 

Lecz bezsilna jest dziewczyna 
Gdy ktoś takie oczy ma. 
To właściwie twoja wina, 
Że śpiewamy: ty i ja! 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa 
Ba ba ba ba ba ba ba ba 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa bam 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa 
Ba ba ba ba ba ba ba ba 

Pa, pa 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa ba ba 
Pa bara pa bam