Babunia, to nasz największy skarb - Ewa i Jerzy Włodarek

Siedzi babcia przy kominku. 
Stopy jej otula pled. 
Kłębek toczy się i toczy, 
A za oknem sypie śnieg. 
Szal rośnie ciepły jak puch. 
Cudowny będzie na mróz. 

Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 

Moja babcia nie jest z bajki, 
Choć jak wróżka dobra jest. 
Spełnia wszystkie me zachcianki. 
Zanim powiem, czego chcę. 
A przecież zajęć ma aż sto. 

Bo: Kto posprząta dom? 
Kto po pracy do sklepu gna? No kto? 
Babunia obiad gotuje nam. 
A gdy kłopot się ma, 
To kto radzi nam? No kto? Kto? 

Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 
Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 

A moja babcia jak sportowiec: 
Pływa żabką, w piłkę gra. 
Kiedy jedzie na rowerze, 
Ledwo ją dogania wiatr. 
Na nartach kręci jak wielki mistrz 
Bałwana lepi w mig. 

Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 
O o o o o!!! 

OO... OO... OO... OO... 

Moja babcia nie potrafi 
W kapsle grać, uwierzy kto? 
A ja kocham ją i tyle. 
Bo babunia, to jest to! 
Kiedy rozstaje ze mną się, 
I mówi: Pa! 
Wtedy krzyczę: Nie! 

Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 
Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 
To nasz największy skarb! 
Babunia, babunia, babunia. 
To nasz największy skarb! 
Babciu, my kochamy cię!