Hej Hanno - Wojciech Dmochowski

A ja mam dziewczynę po słowackiej stronie, 
Wejdę na wyżynę i zawołam do niej: 
Hej, Hanno! 
Przez góry zielone, przez lasy zielone 
Tak zawołam do niej: 
Hej, Hanno! 

Hej, Hanno! Usłysz mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle. 
Zanieś moje słowa, aż do Rużemberku, 
Spytaj, czy mnie chowa w pamięci kuferku 
Dziewczyna ma. 
Hej, Hanno! Kochaj mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle. 

Jeszcze dobra sanna po słowackiej stronie, 
Już tam moja panna siada w cztery konie. 
Hej, Hanno! 
Przez wysokie śniegi, nieruchome rzeki, 
Ja do ciebie wołam: 
Hej Hanno! 

Hej, Hanno! Usłysz mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle. 
Spłyną moje słowa słowacką Bystrzycą, 
A może je ptaki na skrzydła pochwycą, 
Zaniosą jej, przyniosą jej... 
Hej, Hanno! Usłysz mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle.
 
Hej, Hanno! Usłysz mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle. 
Zanieś moje słowa, aż do Rużemberku, 
Spytaj, czy mnie chowa w pamięci kuferku 
Dziewczyna ma. 
Hej, Hanno! Kochaj mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle. 

Spłyną moje słowa słowacką Bystrzycą, 
A może je ptaki na skrzydła pochwycą, 
Zaniosą jej, przyniosą jej... 
Hej, Hanno! Usłysz mnie! 
Wietrze wiej w siwej mgle...