Mój człowiek - Edyta Geppert

A kiedy się przebudzę po spokojnym śnie 
Niech zbudzi się mój człowiek obok mnie 
A kiedy się utrudzę, niech jak chłodny zdrój 
Będzie człowiek mój. 

A kiedy się zanudzę jak Jastarnia w deszcz 
Niech nudzi się mój człowiek ze mną też 
Fortunie go wyłudzę by był przy mnie ten 
Człowiek mój, mój man. 

Mój man to żargon, słusznie powie kto 
Wytwornym wargom nie pasuje to 
A ja strasznie lubię czuły wyraz ten 
Mój man, mój man. 

Mała kobietka słaba tak, jak ja 
Swego człowieka musi mieć i ma 
A jeżeli nie ma, oj to znaczy że 
Z nią źle, z nią bardzo źle. 

Z nim kończy się szczęśliwy dzień 
Napisem C. D. N. 
On dla mnie jest jak tlen 
Mój man... 

Dochowam mu wierności, proszę pań 
A gdy wymówię, gdy mu wolne dam 
Wiem, że w świat odejdzie bez zbytecznych scen 
Mój man, mój man. 

A kiedy się obudzę po kolejnym śnie 
Znów będzie nowy człowiek obok mnie 
Dzień nowy w światła strudze szepnie mi: to ten 
Człowiek twój, twój man, 
Człowiek twój, twój man, 
Człowiek twój… 
Man... 
Mmm, mój man... 
Man... 
Mój man, mój man... 
Ah, haha, mmm...