Ty - Skaldowie

Byłaś u kresu drogi 
Dalekim światełkiem, 
Nadzieją, której darmo 
Szukać mędrca szkiełkiem. 
Byłaś serca stukotem 
I myśli gonitwą 
I żebyś wreszcie przyszła, 
Żarliwą modlitwą. 

Byłaś liściem patrzącym 
W purpurze jesieni, 
Byłaś drzwi niecierpliwym 
Uchyleniem w sieni. 
I chwilą, w której zamarł czas 
I znikła przestrzeń 
Przez jedną chwilę byłaś, 
Tym byłaś a jesteś... 

Jesteś wesołym ogniem, 
Co strzela wysoko 
Nadzieją, której darmo 
Szuka mędrca oko. 
Czasem mierzonym serca 
Biciem niecierpliwym 
I żebyś tu została 
Westchnieniem żarliwym. 

Jesteś moją muzyką 
W siedmiu strunach śpiącą 
I garścią śniegu, w którą 
Wtulam twarz płonącą. 
I nitką, co się złoto 
W przędzy myśli przędzie, 
Tym wszystkim dla mnie jesteś, 
Tym jesteś, a będziesz... 

Będziesz wiatrem wiosennym, 
Co wieje od rzeki, 
Będziesz snem, co zmęczone 
Zamyka powieki. 
Moim świtem spokojnym, 
Dni szarych urodą, 
Będziesz soli okruchem 
I chlebem i wodą. 

Będziesz niezgrabnym wierszem 
I świerszczem w kominie, 
Babim latem w jesieni 
I kolędą w zimie. 
Bo tak nam już sądzone, 
Tam gdzie ja i Ty wszędzie 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Byłaś jesteś i będziesz... 
Aaa, a a a a a a... 
Tabu ti, taby tłi tłi... 
Tabu ti, taby tłi tłi...