Tyle wdzięku - Danuta Rinn

Kto ma tyle wdzięku, co ja, 
Wdzięku, co ja, no kto ma? 
Powiedz sam! 
Kto, kto taki uśmiech ci da, 
Uśmiech ci da, jak dam ja? 

Może inne są piękniejsze, może i są, 
Może inne są zgrabniejsze no to i co? 
Może inne są sprytniejsze na pewno są! 
No, ale powiedz sam, 
No, ale powiedz sam: 

Kto ma tyle wdzięku, co ja, 
Wdzięku, co ja, no kto ma? 
Powiedz sam! 
Kto, kto taki uśmiech ci da, 
Uśmiech ci da, jak dam ja? 

Doprawdy, mówię ci, 
Bez sensu walczysz z tym, 
Nie warto, byś wyzywał los... 

Kto ma tyle wdzięku, co ja, 
Wdzięku, co ja, no kto ma? 
Powiedz sam! 
Kto, kto taki uśmiech ci da, 
Uśmiech ci da, jak dam ja? 

Gdy od rana do wieczora mówię ci to, 
We dnie, w nocy, 
Jutro, wczoraj, to samo wciąż! 
A gdy w końcu cię przekonam, szansę ci dam 
I wtedy powiesz sam, i wtedy powiesz sam: 

Kto ma tyle wdzięku, co ty, 
Wdzięku, co ty? Nikt a nikt! 
Powiesz sam. 
Kto potrafi szczęście dać mi, 
Szczęście dać mi? No cóż, nikt! 

Może inne są piękniejsze, może i są, 
Może inne są zgrabniejsze no to i co? 
Może inne są sprytniejsze na pewno są! 
No, ale powiedz sam, 
No, ale powiedz sam: 

Kto ma tyle wdzięku, co ja, 
Wdzięku, co ja no kto ma? 
Powiedz sam! 
Kto potrafi szczęście ci dać, 
Szczęście ci dać? 
No, kto? Nikt!