Kunegunda - Optima

Kunegunda, to imię brzydkie tak 
A ona śliczna jest niby kwiat. 
Kunegunda, kto dał jej imię to, 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg. 

Biegnie, płacze, ja w ślad za nią, 
By zobaczyć, skąd te łzy? 
I ujrzałem piękne dziewczę 
I na zawsze chcę z nią być. 
Lecz gdy pytam o jej imię 
Ona znów zaczyna łkać, 
A jej imię kto uwierzy 
Że brzmi właśnie, właśnie tak: 

Kunegunda, to imię brzydkie tak 
A ona śliczna jest niby kwiat. 
Kunegunda, kto dał jej imię to, 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg. 

Gdyby nie to, że płakała 
Chyba bym ze śmiechu pękł, 
Kunegunda, co za imię 
Takie imię to już pech. 
Gdy znajomy mnie spotyka, 
Pyta skąd to dziewczę znam? 
Ja mu mówię, że na imię 
Kunegunda ona ma. 

Kunegunda, to imię brzydkie tak 
A ona śliczna jest niby kwiat. 
Kunegunda, kto dał jej imię to, 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg. 

Kunegunda, to imię brzydkie tak 
A ona śliczna jest niby kwiat. 
Kunegunda, kto dał jej imię to, 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg. 

Kunegunda, to imię brzydkie tak 
A ona śliczna jest niby kwiat. 
Kunegunda, kto dał jej imię to, 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg, 
O, ho! 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg, 
O, ho! 
Że wszyscy śmieją się z niego w krąg.