Anna już tu nie mieszka - Halina Frąckowiak

Krajobraz łasi się, jak pies 
To wieczór po nie lekkim dniu. 
Autobus stanął, możesz wysiąść, wejść, 
Lecz Anna już nie mieszka tu, 
Lecz Anna już nie mieszka tu. 

Za rzekę, w cień starych drzew, 
Pobiegła kiedyś środkiem dnia, 
Muzykę wzięła z sobą, jakiś wiersz, 
Drobiazgów parę, parę zdjęć 
Sukienkę lekką tak, jak mgła. 
Czy teraz jej łatwiej żyć? 
Czy nie tchnie w twarz poranny chłód 
Bo między nami, odkąd nie ma jej, 
Zwykłego ciepła mniej i mniej, 
I gorzki bywa nawet miód, 
I gorzki bywa nawet miód. 
Kochała kruche trawy źdźbło, 
Wierzyła w dźwięk trącanych strun 
Nic więcej o niej ci nie powiem, bo 
Bo Anna już nie mieszka tu, 
Bo Anna już nie mieszka tu 

Za rzekę, w cień starych drzew, 
Pobiegła kiedyś środkiem dnia, 
Muzykę wzięła z sobą, jakiś wiersz, 
Drobiazgów parę, parę zdjęć 
Sukienkę lekką tak, jak mgła. 
Czy teraz jej łatwiej żyć? 
Czy nie tchnie w twarz poranny chłód 
Bo między nami, odkąd nie ma jej, 
Zwykłego ciepła mniej i mniej, 
I gorzki bywa nawet miód, 
I gorzki bywa nawet miód. 

u u... 
o o... 
je e a ji ja ji ja ji ja... 
o o u o o... 
na na na na... 
na na na na na...