Bez słów - Wolna Grupa Bukowina

Chodzą ulicami ludzie 
Maj przechodzą, lipiec, grudzień, 
Zagubieni wśród ulic bram. 
Przemarznięte grzeją dłonie 
Dokądś pędzą, za czymś gonią 
I budują wciąż domki z kart. 

A tam w mech odziany kamień, 
Tam zaduma w wiatru graniu, 
Tam powietrze ma inny smak. 
Porzuć kroków rytm na bruku, 
Spróbuj, znajdziesz jeśli szukać 
Zechcesz nowy świat, własny świat. 

Płyną ludzie miastem szarzy, 
Pozbawieni złudzeń, marzeń, 
Omijają wciąż główny nurt. 
Kryją się w swych norach krecich 
I śnić nawet o karecie, 
Co lśnić złotem nie potrafią już. 

A tam w mech odziany kamień, 
Tam zaduma w wiatru graniu, 
Tam powietrze ma inny smak. 
Porzuć kroków rytm na bruku, 
Spróbuj, znajdziesz jeśli szukać 
Zechcesz nowy świat, własny świat. 

Żyją ludzie, asfalt depczą, 
Nikt nie krzyknie, każdy szepcze, 
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg. 
Tylko czasem kropla z oczu 
Po policzku w dół się stoczy 
I to dziwne drżenie rąk. 

A tam w mech odziany kamień, 
Tam zaduma w wiatru graniu, 
Tam powietrze ma inny smak.