Polonez warszawski - Mazowsze

Chociaż tyle w świecie miast, 
Więcej niż na niebie gwiazd, 
Tu najpiękniej płynie czas, 
Najbliższa sercu jest Warszawa. 

Nikt już nie odejdzie stąd, 
Drogi jest nam każdy kąt, 
Dzieło naszych serc i rąk, 
Nasza duma, nasza sława. 

Tu zaułków dawnych cień 
Z gruzuśmy do gwiazd podnieśli. 
Tu przepływa dzień za dniem 
Niby nuta naszej pieśni. 

Śmieje się Warszawa znów 
Najserdeczniej, najweselej, 
Rozumiemy się bez słów, 
Jak przyjaciel z przyjacielem. 

Gdzie jest taki drugi wiatr, 
Gdzie jest taki młody świat, 
Gdzie od tylu, tylu lat 
Jest naszych serc gorących przystań. 

Nie nad brzegiem obcych mórz, 
Tylko tutaj, tu i już, 
Gdzie w pogodę i wśród burz 
Brzeg warszawski pieści Wisła. 

Płynie Wisła aż od gór, 
Mija fala brzeg piaszczysty. 
Nawet nam odmłodniał nurt 
Starej Wisły, naszej Wisły. 

Tu opada słońca blask 
W srebrnej rzeki nurty młode, 
Najpiękniejsze z naszych miast 
Dziś w spokojną patrzy wodę. 

Chociaż w świecie tyle miast, 
Więcej niż na niebie gwiazd, 
Tu najpiękniej płynie czas, 
Najbliższa sercu jest Warszawa. 

Nikt już nie odejdzie stąd, 
Drogi nam jest każdy kąt, 
Dzieło naszych serc i rąk, 
Nasza duma, nasza sława. 

Tu zaułków dawnych cień 
Z gruzuśmy do gwiazd podnieśli. 
Tu przepływa dzień za dniem 
Niby nuta naszej pieśni. 

Śmieje się Warszawa znów 
Najserdeczniej, najweselej, 
Rozumiemy się bez słów, 
Jak przyjaciel z przyjacielem. 

Gdzie jest taki drugi wiatr, 
Gdzie jest taki młody świat, 
Gdzie od tylu, tylu lat 
Jest naszych serc gorących przystań.