To niby takie proste - Czarno-Czarni

Siedzisz, co dziennie punkt dwunasta, 
W modnej kawiarni w centrum miasta 
Myślisz, że łatwo wejść do środka, 
Żeby po roku znów cię spotkać. 

Mylisz się miła, mylisz raczej 
Ja cię tak szybko nie zobaczę, 
Chociaż mi tęskno, chociaż źle 
Choć cię zobaczyć chcę. 

To niby takie proste 
Otworzyć sobie drzwi,
Jeszcze dziś nie zwlekać 
I usiąść przy stoliku, 
Gdzie zawsze siedzisz ty, 
Usiąść tam i czekać. 

Gdy przyjdziesz tak jak dawniej 
Dzień dobry powiesz mi, 
A gdy cię zobaczę 
I noce nieprzespane 
I smutek wielu dni, 
Jednak ci przebaczę. 

Znów powrócą te przykre 
Ukradkowe spotkania, 
Twoje dobre dzień dobry 
I te złe pożegnania. 

W kawiarenkach i w parkach 
Jak złodzieje tajemnic 
I powroty bez siebie, 
Twe powroty beze mnie. 

Więc boję się po prostu 
Otworzyć sobie drzwi, 
Bo gdy cię zobaczę 
Podejdę podam rękę, 
Uśmiechem poprzez łzy 
Przebaczę, przebaczę ci. 

To niby takie proste 
Otworzyć sobie drzwi,
Jeszcze dziś nie zwlekać 
I usiąść przy stoliku, 
Gdzie zawsze siedzisz ty, 
Usiąść tam i czekać. 

Gdy przyjdziesz tak jak dawniej 
Dzień dobry powiesz mi, 
A gdy cię zobaczę 
I noce nieprzespane 
I smutek wielu dni, 
Jednak ci przebaczę.