Beata z Albatrosa - Janusz Laskowski

Siedem dziewcząt z Albatrosu, tyś jedyna. 
Dziś pozostał mi po tobie; smutek, żal. 
Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno, 
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem cię. 

A na imię miałaś właśnie Beata. 
Piękne imię muszę przyznać miła ma. 
Zabierałem cię co dzień na fregatę, 
Byś miłością swą upajała mnie. 

Minął dzionek słońce zaszło za jeziorem, 
I fregaty kontur ukrył się za mgłą. 
Na fregacie byliśmy wciąż sami, 
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę. 

Już od dawna ciebie nie widziałem. 
Tak mi smutno jest bez ciebie, tak mi źle. 
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy, 
W Augustowie nad Neckiem w białe dnie. 

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną, 
I na zawsze schowam w sercu je. 
Jestem Beatko zakochany, 
Pragnę z tobą jeszcze spotkać się. 

Jestem Beatko zakochany, 
Pragnę z tobą jeszcze spotkać się.