Co by tu jeszcze... - Wojciech Młynarski

Słów kilka w sprawie grupy facetów 
Chcę tu wygłosić, 
Lecz zacząć muszę nie od konkretów 
A od przeprosin, 
Skruszon szalenie 
O przebaczenie pokornie proszę, 
Że troszkę pieprzny jest ten felieton 
Który wygłoszę. 

Lecz mam nadzieję, że choć się w słowie 
Tutaj nie pieszczę, 
To darujecie mi to panowie 
Raz jeden jeszcze. 

Otóż faceci wokół się snują 
Co są już tacy, 
Że czego dotkną, zaraz popsują, 
W domu czy w pracy, 
Gapią się w sufit, 
Wodzą po gzymsie wzrokiem nie miłym, 
Na niskich czołach 
Maluje im się straszny wysiłek. 

Bo jedna myśl im chodzi po głowie, 
Którą tak streszczę: 
Co by tu jeszcze spieprzyć panowie? 
Co by tu jeszcze? 

Czasem facetów żeby mieć spokój 
Ktoś tam przerzuci, 
Do jakiejś sprawy, 
Co jest na oko nie do popsucia? 
I już się prężą mózgów szeregi 
I wzrok się pali, 
I już widzimy, żeśmy kolegi niedoceniali. 

A oni myślą w ciszy domowej, 
Lub w mózgu Treście, 
No i co by tu jeszcze tego, panowie? 
Co by tu jeszcze? 

Lecz choć im wszystko jak z płatka idzie, 
Sprawnie i krótko, 
Czasem faceci, gdy nikt nie widzi 
Westchną cichutko, 
Bo mając tyle twórczych pomysłów 
Tyle zdolności, 
Boją się by im wkrótce nie przyszło 
Trwać w bezczynności. 

A brak wciąż wróżki, która nam powie 
W widzeniu wieszczem, 
No jak długo można pieprzyć panowie? 
Jak długo jeszcze? 

Pozwólcie proszę, 
Że do konkretów przejdę na koniec, 
Okażmy serce dla tych facetów, 
Zewrzyjmy dłonie, 
Weźmy się w kupę, 
Bo w tym tkwi sedno drodzy rodacy, 
By się faceci czuli potrzebni 
W domu i w pracy. 

Niechaj ta myśl im wzrok rozpłomienia, 
Niech zatrą ręce, 
Że tyle jeszcze jest do spieprzenia, 
A będzie więcej.