Jasność w temacie Marioli - Wojciech Młynarski

Młody człowiek w Sochaczewie, typ liryczny, 
Rzekł mi kiedyś na przystanku autobusu: 
Umysł, wie pan, mam w zasadzie empiryczny, 
Ale w jednym nie mam z sobą konsensusu. 

Znam Mariolę. Pytam: Kochasz? 
Mówi: Kocham, 
Krótko mówi, choć ma słownik nie najmniejszy, 
Więc gdy wracam od Marioli 
I na Sochaczewskie City patrzę, 
To na dzień dzisiejszy. 

Nie mam jasności w temacie Marioli, 
Nie mam jasności i dość mnie to boli. 
Jak ona mówi: Te, nie rób mnie wioski, 
To daje dowód ironii, czy troski? 
Ona mnie mówi: Wyklepuj mnie z chaty, 
Bo zapodajesz zbyt smętne klimaty. 
A jak chcę odejść to iść nie pozwoli, 
No, nie mam jasności w temacie Marioli! 

Jak ona mówi: Wiej ze mną do Tłuszcza! 
To serio mówi, czy podpuszcza? 
Jak mówi: Porwij mnie, choć do Kobyłki! 
Poważnie mówi, czy dla zmyłki? 
Ja do niej: Czemu do Tłuszcza, kochanie? 
A ona do mnie: Ach, rzesz ty kasztanie, 
Tępy modelu, drętwy aparacie! 
Nie mam jasności w Marioli temacie! 

Na wieczornym niebie młody księżyc ziewał, 
I do dziewczyn puszczał oko od niechcenia. 
A ja rzekłem: Mój Werterze z Sochaczewa, 
Ach, postaram się ukrócić twe cierpienia! 

Gdy się wypowiada płeć tak zwana słaba, 
To jest tylko, zapamiętaj, mój kolego, 
To jest tylko zwykłe babskie szaba daba, 
A ty bierzesz to logicznie, i dlatego. 

Nie masz jasności w temacie Marioli, 
W temacie Dziuby, Marzeny, Haliny, 
Możesz ich teksty roztrząsać do woli, 
I nic nie pojmiesz, w tym nie ma twej winy! 
Lecz oprócz znaczeń jest słów smak i dotyk, 
Zielone oczy i profil prześliczny, 
I głos dziewczyny, ten głos jak narkotyk, 
I teraz słuchaj, koleżko liryczny. 

Jak ona mówi: 
Wiej ze mną do Tłuszcza! 
To wiej, łap mocno i nie puszczaj! 
Pojmij, że w ustach jej słówko "Kobyłka", 
To otchłań zmysłów!, a nie zmyłka! 
Bowiem, ujmując tę rzecz jeszcze prościej, 
A jest to problem sercu memu bliski: 
Nie ma jasności w temacie miłości! 
Nie ma jasności, ale są przebłyski! 

Lecz są przebłyski, choć jasności nima, 
Mój ty liryczny, zwiewny przyjacielu, 

Więc nie rób wioski i wyczuj ten klimat! 
Ty aparacie, kasztanie, modelu, 
Wyczuj ten klimat, bo z tobą wymięknę! 
I niech to dojdzie do ciebie powoli, 

Że życie właśnie dlatego jest piękne, 
Że nie ma jasności w temacie Marioli!