Płonie ognisko i szumią knieje - No To Co

Płonie ognisko i szumią knieje 
Drużynowy siadł wśród nas, 
Opowiada starodawne dzieje 
Bohaterski wskrzesza czas.

O rycerstwie spod kresowych stanic, 
O obrońcach naszych polskich granic, 
A ponad nami wiatr szumny wieje 
I dębowy huczy las. 

O rycerstwie spod kresowych stanic, 
O obrońcach naszych polskich granic, 
A ponad nami wiatr szumny wieje 
I dębowy huczy las. 

Już do powrotu głos trąbki wzywa, 
Alarmując ze wszech stron. 
Staje wiara w ordynku szczęśliwa, 
Serca biją w zgodny ton. 

Każda twarz się uniesieniem płoni, 
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, 
A z młodzieńczej się piersi wyrywa, 
Pieśń potężna, pieśń jak dzwon. 

Każda twarz się uniesieniem płoni, 
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, 
A z młodzieńczej się piersi wyrywa, 
Pieśń potężna, pieśń jak dzwon.