Szczęście trzeba rwać - Duet STELA

Dlaczego na tym świecie, 
Tak się czasem dziwnie plecie, 
Że biedne serce jest wciąż w rozterce 
I mało tak miłości bywa, 
Szczęścia i radości, 
Lecz za to często można spotkać łzy? 

Mój pierwszy wzdychał skrycie, 
Cierpiał, kochał mnie nad życie, 
W serdecznej męce całował ręce. 
Lecz serca mi nie skruszył, 
Litość miałam w duszy, 
Choć on często mówił mi: 

Szczęście trzeba rwać, 
Jak świeże wiśnie, 
Potem przyjdzie mróz 
I szczęście pryśnie. 
Pustka w sercu, w duszy mrok 
I tak do końca, za rokiem rok. 

Szczęście trzeba rwać 
Jak świeże wiśnie, 
Póki jeszcze czas, 
Nim szczęście błyśnie. 
Chwycić szczęście, co masz sił, 
Kochać, żyć, na jawie śnić. 
Ten sen, co się w dzieciństwie śnił. 

Innego znów kochałam, 
Serce swoje mu oddałam, 
Bez słów, bez skargi oddałam wargi. 
Myślałam często skrycie, 
Że oddałabym mu życie 
I siebie całą, gdyby zabrać chciał. 

Lecz wiem, że on żartował, 
Gdy mnie pieścił i całował, 
Tak byłam biedna, tak sama jedna. 
Przebłagać chciałam życie, 
Więc szeptałam skrycie, 
Gdy mnie porwał czasem szał. 

Szczęście trzeba rwać, 
Jak świeże wiśnie, 
Potem przyjdzie mróz 
I szczęście pryśnie. 
Pustka w sercu, w duszy mrok 
I tak do końca, za rokiem rok. 

Szczęście trzeba rwać 
Jak świeże wiśnie, 
Póki jeszcze czas, 
Nim szczęście błyśnie. 
Chwycić szczęście, co masz sił, 
Kochać, żyć, na jawie śnić. 
Ten sen, co się w dzieciństwie śnił. 

Szczęście trzeba rwać 
Jak świeże wiśnie, 
Póki jeszcze czas, 
Nim szczęście błyśnie. 
Chwycić szczęście, co masz sił, 
Kochać, żyć, na jawie śnić. 
Ten sen, co się w dzieciństwie śnił.