Kawiarenki - Venus

A kiedy już przyjdzie czas, 
Pełne po brzegi są kawiarenki. 
Pod okna ich, pełne gwiazd, 
Gdzieś w zakamarki wielkich miast, 
Ciągnie nas. 

Kawiarenki, na, na, na, 
Kawiarenki na, na, na... 
Małe tak, że zaledwieś wszedł, 
Zniżasz głos aż po szept. 
Mimochodem, kamień w wodę, 
Wpadnie coś z bardzo wielkich spraw, 
W czarną toń, małych kaw. 

Kawiarenki na, na, na, 
Kawiarenki na, na, na... 
Z cienia w pół i ze światła w pół 
Ty i ja i nasz stół. 

Za witrażem szklanych marzeń 
Ledwo świat poznajemy już, 
Choć jest tuż. 

Miejsc wkoło nas coraz mniej, 
Już dymi z okien, złotym obłokiem 
I barman już woła: "Hej! 
Już kawiarenka rusza w rejs, wielki rejs" 

Kawiarenki na, na, na... 
Kawiarenki na, na, na... 
Stolik nasz w nieważkości lamp 
Krąży tu, krąży tam. 
Filiżanki, białe ptaki, 
Lecą wprost w kolorowy dym, 
Płyną w nim, giną w nim. 

Pan i pani na, na, na... 
Zaszeptani na, na, na... 
Któż to wie, gdzie naprawdę są, 
Ona z nim i on z nią. 
Kawiarenki, kawiarenki, 
Porwą gdzieś w siódme niebo, 
Aż stolik nasz. 

Kawiarenki, na, na, na, 
Kawiarenki na, na, na... 
Małe tak, że zaledwieś wszedł, 
Zniżasz głos aż po szept. 
Mimochodem, kamień w wodę, 
Wpadnie coś z bardzo wielkich spraw, 
W czarną toń, małych kaw. 

Kawiarenki na, na, na, 
Kawiarenki na, na, na...
Z cienia w pół i ze światła w pół 
Ty i ja i nasz stół. 

Kawiarenki, kawiarenki, 
Porwą gdzieś w siódme niebo, 
Aż stolik nasz.