Nie pytaj już - Edward Hulewicz

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego śmiech nie dzwoni już, 
Wśród naszych ścian bielonych słońcem 
Kiedyś, a smutkiem dziś. 

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego cień zagarnia nas, 
Bezkresny cień nie, nie pytaj już. 

Dlaczego dziś, jak w tamte dni, 
Szczęśliwe dni, 
Nie biegniesz na spotkanie moje, do drzwi? 
Dlaczego, jak bez żagla łódź, 
Wlecze się dzień 
I ciężko, niby kamień, zapada noc, 
Nie pytaj już... 

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego noc znowu bez gwiazd, 
Znowu bez snu i czy to łzy tak błyszczą? 

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego cień zagarnia nas, 
Bezkresny cień nie, nie pytaj już. 
Dlaczego dziś, jak w tamte dni, 
Szczęśliwe dni, 

Nie biegniesz na spotkanie moje, do drzwi? 
Dlaczego, jak bez żagla łódź, 
Wlecze się dzień 
I ciężko, niby kamień, zapada noc, 
Nie pytaj już... 

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego noc znowu bez gwiazd, 
Znowu bez snu i czy to łzy tak błyszczą? 

Nie pytaj już, nie pytaj już, 
Dlaczego cień zagarnia nas, 
Bezkresny cień nie, nie pytaj już.