Do kolan rzuci nam się Wisła - Piotr Rubik

Do kolan rzuci nam się Wisła, 
Obmyje stopy bose Noteć, 
Gdy noc zapali gwiazdy złote 
I w Twych ramionach znajdę przystań. 

Pojadę z Tobą na kraj świata, 
Gdy mi obiecasz, że w sobotę, 
W sobotę, która końcem lata, 
Będziemy tutaj już z powrotem. 

W Meksyku mezcal i tequila, 
W Indiach tygrysy i brylanty 
No i czekanie na tę chwilę, 
Gdy wreszcie wróci się na planty. 

Do kolan rzuci nam się Wisła, 
Obmyją bose stopy fale, 
Gdy noc zapali gwiezdną galę 
I w Twych ramionach znajdę przystań. 

Oczy Twe, fruną gołębie i budzą rynek. 
Oczy Twe, dwie herbaty i chłopak z dziewczyną. 
Oczy Twe, za ostatni grosz kolczyk z turkusem. 
Oczy Twe, nasze wyprawy w świat autobusem 106. 

Po drodze wielbłąd i pustynia, 
Dwie metropolie, trzy stolice, 
A gdy szczęśliwie podróż minie, 
Zjemy szarlotkę w sukiennicach. 

Pojadę z Tobą na kraj świata, 
Gdy mi obiecasz, że w sobotę, 
W sobotę, która końcem lata, 
Będziemy tutaj znów z powrotem. 

Do kolan rzuci nam się Wisła, 
Obmyją bose stopy fale, 
Gdy noc zapali gwiezdną galę 
I w twych ramionach znajdę przystań. 

Do kolan rzuci nam się Wisła, 
Obmyją bose stopy fale, 
Gdy noc zapali gwiezdną galę 
I w Twych ramionach znajdę przystań. 

Oczy Twe, fruną gołębie i budzą rynek. 
Oczy Twe, dwie herbaty i chłopak z dziewczyną. 
Oczy Twe, za ostatni grosz kolczyk z turkusem. 
Oczy Twe, nasze wyprawy w świat autobusem 106.