Jesienne róże - Irena Santor

Tak niedawno był maj, 
Byliśmy tak szczęśliwi. 
Uśmiechnięci i tkliwi, 
Któż te dni znów ożywi. 

Chłodną rękę swą daj, 
Spójrz mi w oczy i powiedz, 
Czy mnie kochasz ja wiem, 
To jest złudą i snem. 

Jesienne róże, 
Róże smutne herbaciane. 
Jesienne róże, 
Są jak usta twe kochane. 
Drzewa w purpurze, 
Ostatni dają nam schron, 
A serca biją jak dzwon, na jeden ton. 

Jesienne róże, 
Szepcą cicho o rozstaniu. 
Jesienne róże, 
Mówią nam o pożegnaniu 
I w liści chmurze, 
Idziemy przez parku głusz, 
Jesienne róże, więdną już. 

Ty nie kochasz mnie już, 
Tak jak dawniej to było. 
Całą w uczuć swych siłą, 
To się wczoraj skończyło. 

Dzisiaj więdnie wśród róż, 
Nasza miłość gorąca, 
Zanim zwiędnie jak kwiat, 
Pozwól odejść mi w świat. 

Jesienne róże, 
Róże smutne herbaciane. 
Jesienne róże, 
Są jak usta twe kochane. 
Drzewa w purpurze, 
Ostatni dają nam schron, 
A serca biją jak dzwon, na jeden ton. 

Jesienne róże, 
Szepcą cicho o rozstaniu. 
Jesienne róże, 
Mówią nam o pożegnaniu 
I w liści chmurze, 
Idziemy przez parku głusz, 
Jesienne róże, więdną już. 

Jesienne róże, 
Róże smutne herbaciane. 
Jesienne róże, 
Są jak usta twe kochane. 
I w liści chmurze, 
Idziemy przez parku głusz, 
Jesienne róże, więdną już.