Rezerwa - Biesiada

Godzina piąta minut trzydzieści, 
Kiedy pobudka zagrała, 
Grupa rezerwy szła do cywila, 
Niejedna panna płakała. 
Grupa rezerwy szła do cywila, 
Niejedna panna płakała. 

Niejednej pannie żal się zrobiło, 
I serce z bólu zadrżało, 
Że jej kochanek szedł do cywila, 
A jej się dziecko zostało. 
Że jej kochanek szedł do cywila, 
A jej się dziecko zostało. 

Tam na peronie, na dworcu głównym, 
Wszystkie się panny zebrały, 
Z kamieniem w ręku, z dzieckiem na ręku, 
Na rezerwistów czekały. 
Z kamieniem w ręku z dzieckiem na ręku, 
Na rezerwistów czekały. 

Lecz to nie honor dla rezerwisty, 
By na peronie z panną stać, 
Wsiadł do pociągu i trzasnął drzwiami, 
Tak się pożegnał z pannami. 
Wsiadł do pociągu i trzasnął drzwiami, 
Tak się pożegnał z pannami. 

Wsiadł do pociągu i trzasnął drzwiami, 
I pociąg ruszył z łoskotem, 
A wszystkie panny głowę spuściły, 
Poszły do domu z powrotem. 
A wszystkie panny głowę spuściły, 
Poszły do domu z powrotem.