Nie wierzyć nie mam sił - Edyta Górniak

ha a a a a... ha a a a a... ha a a a... 

ha a a a a... ha a a a a... ha a a a a... 

Mówiłeś to cud, ogień i lód, 
Wcale się nie bałam. 
Miałam serce bez dna, 
Niewinny był świat, 
A ja zwariowałam. 
Jak sen zwiodłeś mnie, 
Tak delikatnie, jak sen. 

I tylko moje serce wie, 
Jak bardzo chcę uwolnić się. 
Nie rozumiem, gdy 
Kłamiesz, co noc, 
A ja znów rozgrzeszam Cię. 
To nienormalne jest, 
W ramionach trzymasz mnie, 
Parę kłamstw mówisz mi. 
Choć bardzo chciałabym, 
Nie wierzyć nie mam sił... 

Zrobiłeś to znów, 
Teraz kłamiesz jak z nut. 
Na wszystko masz odpowiedź. 
Słowa ostre jak nóż, 
Kroją serce na pół, 
A ja nic nie czuję. 
Mój sen zwodził mnie, 
Prowadził w ogień, jak ćmę! 

I tylko moje serce wie, 
Jak bardzo chcę uwolnić się. 

Nie rozumiem, gdy 
Kłamiesz, co noc, 
A ja znów rozgrzeszam Cię. 
To nienormalne jest, 
W ramionach trzymasz mnie, 
Parę kłamstw mówisz mi. 
Choć bardzo chciałabym, 
Nie wierzyć nie mam sił! 
Nie wierzyć nie mam sił! 
Nie! 

To nienormalne jest, 
W ramionach trzymasz mnie, 
Parę kłamstw mówisz mi. 
Choć bardzo chciałabym, 
Nie wierzyć nie mam sił! 

Nie umiem bronić się, 
Uwolnij mnie. 
To nienormalne jest, 
W ramionach trzymasz mnie, 
Parę kłamstw mówisz mi. 
Choć bardzo chciałabym, 
Nie wierzyć nie mam sił! 
Nie mam sił! 
A a a a a... 
Nie, nie mam sił! 
Nie wierzyć! 

To nienormalne jest, 
W ramionach trzymasz mnie, 
Parę kłamstw mówisz mi. 
Choć bardzo chciałabym, 
Nie wierzyć nie mam sił! 
Nie wierzyć nie mam sił! 
A a a a... 
Nie, nie, nie mam sił! 
Już nie mam sił! 
Już nie mam sił! 
Nie wierzyć nie mam sił!