W jakim obcym domu - Krystyna Prońko

Ginę w bieli ściany, 
Serce ktoś poranił, 
Jedno ostre słowo, 
Jak odłamek szkła. 

Znowu jestem sama, 
Chociaż niby z Tobą, 
W jakim obcym domu, 
Twoje myśli są. 

Znów poducha mokra, 
Nie wychodzę z okna, 
Chyba Ciebie rzucę 
Na pożarcie lwom. 
Znowu jestem sama, 
Tak, jak mówi mama, 
W jakim obcym domu, 
Twoje myśli są. 

A nocą płonę 
Od pocałunków różowych, 
Nie zawsze Twoje, 
Widzę ramiona we śnie. 

Wczoraj się ubrałam, 
Za ostatnią forsę, 
Aż się ktoś oglądał, 
Ty nie widzisz nic. 
Patrzysz tylko w ekran, 
Na dziewczyny z reklam. 
W komfortowych wnętrzach, 
Wynajętych firm. 

Znowu jestem sama, 
Chociaż niby z Tobą, 
W jakim obcym domu, 
Twoje myśli są. 

A nocą płonę, 
Od pocałunków różowych, 
Nie zawsze Twoje, 
Widzę ramiona we śnie... 

Facet pyta o mnie, 
W oczach ma dynamit, 
Czemu ja się bronię, 
Czemu brak mi sił. 

Dwie walizki żalu, 
Jeszcze słowo koniec, 
Jeden łyk odwagi 
I pojadę z nim. 
I pojadę z nim, 
I pojadę z nim, i pojadę z nim... 
I pojadę z nim, i pojadę z nim... 
I pojadę z nim, i pojadę z nim... 
I pojadę z nim, i pojadę z nim... 
I pojadę z nim, i pojadę z nim... 
I pojadę...