Tunele - KombII

Chwytamy się okruchów życia, 
Tak matka głupców uczy nas. 
Oszukać chcemy przeznaczenie, 
Naiwną wiarą w lepszy czas. 

A jeśli jutro nie nadejdzie, 
I wielki plan zawali się. 
Będziemy tańczyć jak w obłędzie. 
Nie pamiętając o tym że... 

Nie było nas, 
Kiedy rodził się świat. 
Nie będzie nas, 
A on wciąż będzie trwał. 

Przemijamy jak przechodnie, 
W sercach wielkich miast, 
By ostatnią z ról, 
W teatrze cieni grać. 
I na nic prośby i zaklęcia, 
Nikt nigdy nie przebłagał jej. 
Szarpiemy z życia chwile szczęścia, 
A ona czeka, a ona wie. 

Nie było nas, 
Kiedy rodził się świat. 
Nie będzie nas, 
A on wciąż będzie trwał. 

Przemijamy jak przechodnie, 
W sercach wielkich miast, 
Przez tunele światłowody, 
Przepływamy w inny czas. 
Nie było nas, 
Kiedy rodził się świat. 
Nie będzie nas, 
A on wciąż będzie trwał. 

Przemijamy jak przechodnie, 
W sercach wielkich miast, 
Przez tunele światłowody, 
Przepływamy w inny czas. 

Nie będzie nas, 
Przemijamy jak przechodnie, 
W sercach wielkich miast, 
By ostatnią z ról, 
W teatrze cieni grać.