Jeszcze będzie przepięknie - Tilt

Widziałem domy o milionach okien, 
A w każdym oknie czaił się ból. 
Widziałem twarze, miliony twarzy, 
Miliony masek do milionów ról. 

Ciemny tłum kłębił się i wyciągał ręce, 
I wciąż było mało i ciągle chciał więcej. 
Wciąż nie starczało, ciągle było brak, 
Ciągle bolało, że ciągle jest tak… 

Strach nie pozwalał głośno o tym mówić, 
Strach nie pozwalał kochać się i śmiać, 
Strach nakazywał opuścić w dół oczy, 
Strach nakazywał cały czas się bać. 

Mieszkańcy miasta i przyjeżdżający, 
Tacy zmęczeni i tacy cierpiący, 
Przeklinający swój codzienny los, 
Słyszałem także taki głos: 

Jeszcze będzie przepięknie, 
Jeszcze będzie normalnie, 
Jeszcze będzie przepięknie, 
Jeszcze będzie normalnie. 

Jeszcze będzie przepięknie, 
Jeszcze będzie normalnie, 
Jeszcze będzie przepięknie, ooo... 

Ciemny tłum kłębił się i wyciągał ręce, 
I wciąż było mało i ciągle chciał więcej. 
Wciąż nie starczało, ciągle było mu brak, 
Ciągle bolało, że ciągle jest tak…