Autobus czerwony - Andrzej Bogucki & Chór Czejanda

Gdy o świcie pędzę wichrem przez ulice, 
Jak przyjaciel dobre miasto wita mnie 
I naprawdę tyle szczęścia wszystkim życzę, 
Ile daje mi Warszawa w każdy dzień. 

Proszę wsiadać, nikt nie spóźni się do pracy, 
Pojedziemy szybko, choć wokoło las. 
Las rusztowań wokół nas to właśnie znaczy, 
Że nie stoi tutaj w miejscu czas. 

Autobus czerwony, 
Przez ulice mego miasta mknie. 
Mija nowe jasne domy 
I ogrodów chłodny cień. 
Czasem dziewcze, spojrzenie, 
Rzuci ku nam jak płomienny kwiat. 
Nowy jest nie tylko Nowy Świat, 
U nas nowy każdy dzień. 

A motor tak buczy, 
Dudni basem ponad mostem. 
W tej tonacji, radości, 
W której serce moje gra. 

Autobus czerwony, 
A w nim ludzie, choćby każdy z was. 
Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe. 
Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe. 

Kierownicę trzeba chwycić 
W mocne dłonie, 
Kiedy motor jak koń młody naprzód rwie. 
Nawet wiatr od Wisły nas już nie dogoni, 
Nie dogoni nas gołębia szybki cień. 

Proszę wsiadać 
To ostatni kurs a potem, 
Gdy umilknie już motoru dźwięczny rytm, 
W jasne oczy spojrzeć, 
A me serce młotem, 
Na twój widok miła zacznie bić. 

Autobus czerwony, 
Przez ulicę mego miasta mknie. 
Mija nowe jasne domy 
I ogrodów chłodny cień. 

Czasem dziewcze, spojrzenie, 
Rzuci ku nam jak płomienny kwiat. 
Nowy jest nie tylko Nowy Świat, 
U nas nowy każdy dzień. 

A motor tak buczy, 
Dudni basem ponad mostem. 
W tej tonacji, radości, 
W której serce moje gra. 

Autobus czerwony, 
A w nim ludzie, choćby każdy z was. 
Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe. 
Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe. 

Autobus czerwony, 
A w nim ludzie, choćby każdy z was. 
Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe. 

Wszyscy patrzą jakby pierwszy raz, 
Zobaczyli miasto swe.