Królowa Niebios - Ich Troje

Królowo niebios 
Cesarzowo ziemi 
Pani monarsza 
Czeluści piekielnych 
Przyjm mnie pokorną 
Między pokornemi 
Niech pośród słów twych sięde 
Nieśmiertelnych 

Mimo iż bardzo 
Nie godna twej łaski 
Dobroć twa Pani 
Nadziemskiej pociechy 
Więtrza o wiele niźli 
Moje grzechy 

Bez niej daremnie 
Duszy się wydzierać 
Tam kędy świecą 
Wiekuiste blaski 
W tej wierze pragnę żyć 
Jak i umierać. 

Twemu synowi powiedz 
Że w nim żyję 
Iż by me grzechy 
Wymazał do tyla 
Jako Egipską 
Rozgrzeszył Marię. 
Lub jak wybawił Mędrca 
Teofila. 

Który przez ciebie 
Spełnił święte dzieła 
Mimo iż diabłu 
Zaprzedał swą wolę 
Strzeż mnie bym w taką 
Nie popadła dolę 

Dzięki co któraś 
Nie racząc otwierać 
Żywota owoc 
Bez zmazy poczęła 
W tej wierze pragnę żyć 
Jak i umierać. 

Prostaczka jestem 
Stara i uboga 
Nic nie znam 
Liter czytac nie znam zgoła 
Oprócz parafi 
Mej niskiego proga 
Gdzie raj oglądam 
Harfy dookoła 

I piekło w którem 
Potępieńców prażą 
Jedno mnie trwoży 
Drugie zaś raduje 
O daj bogini 
Niech twą radość czuję 

Ku tobie duszy 
Daj grzesznej pozierać 
Z ufnością w sercu 
I rzetelną twarzą 
W tej wierze pragnę żyć 
Jak i umierać. 

W twoim żywocie 
O można bogini 
Jezus rzuciwszy 
Precz niebiańskie kraje 
Opuszcza niebo 
I spieszy nas wspierać 
Na śmierć swą krasę 
Młodzieńczą oddaje 
On naszym Panem 
I jego wyznaję 
W tej wierze pragnę żyć 
Jak i umierać.