Wspomnienie - Sędzia Dread

Uuuuuuuuuuuuu... 

Mimozami jesień się zaczyna, 
Złotawa krucha i miła. 
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna, 
Która do mnie na ulicę wychodziła. 

Od twoich listów pachniało w sieni, 
Gdym wracał zdyszany ze szkoły. 
A po ulicach w lekkiej jesieni, 
Fruwały za mną jasne anioły. 

Uuuuuuuuuuuu... 

Mimozami zwiędłość przypomina, 
Nieśmiertelnik żółty październik. 
To ty, to ty moja jedyna, 
Przychodziłaś wieczorem do cukierni. 

i jo i je... 
uuuuuuuuuuuu... 

Z przemodlenia, z przeomdlenia senny, 
W parku płakałem szeptanymi słowy. 
Młodzik z chmurek prześwitywał jesienny, 
Od mimozy złotej majowy. 

Ach czułymi, przemiłymi snami, 
Zasypiałem z nim gasnącym o poranku. 
W snach dawnymi bawiąc się wiosnami, 
Jak tą słodką, jak tą wonną wiązanką... 

i jo i je... 
uuuuuuuuuuuu... 

i jo i je... 
uuuuuuuu...