Kolęda dla nieobecnych (świąteczna) - Beata Rybotycka

A nadzieja znów wstąpi w nas, 
Nieobecnych pojawią się cienie, 
Uwierzymy kolejny raz, 
W jeszcze jedno Boże Narodzenie. 

I choć przygasł świąteczny gwar, 
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu, 
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj, 
Wbrew tak zwanej ironii losu. 

Daj nam wiarę, że to ma sens, 
Że nie trzeba żałować przyjaciół, 
Że gdziekolwiek są, dobrze im jest, 
Bo są z nami, choć w innej postaci. 

I przekonaj, że tak ma być, 
Że po głosach tych wciąż, 
Drży powietrze, 
Że odeszli po to, by żyć, 
I tym razem będą żyć wiecznie. 

Przyjdź na świat, 
By wyrównać rachunki strat, 
Żeby zająć wśród nas, 
Puste miejsce przy stole. 
Jeszcze raz 
Pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, 
I zapomnieć, że są, 
Puste miejsca przy stole.
 
A nadzieja znów wstąpi w nas, 
Nieobecnych pojawią się cienie, 
I wierzymy kolejny raz, 
W jeszcze jedno Boże Narodzenie. 

I choć przygasł świąteczny gwar, 
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu, 
Przyjdź do nas i z nami trwaj, 
Wbrew tak zwanej ironii losu. 

Przyjdź na świat, 
By wyrównać rachunki strat, 
Żeby zająć wśród nas, 
Puste miejsce przy stole. 
Jeszcze raz 
Pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, 
I zapomnieć, że są, 
Puste miejsca przy stole. 

Przyjdź na świat, 
By wyrównać rachunki strat, 
Żeby zająć wśród nas, 
Puste miejsce przy stole. 
Jeszcze raz 
Pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, 
I zapomnieć, że są, 
Puste miejsca przy stole.