Jak Pan się trzyma! - Krystyna Sienkiewicz & Jeremi Przybora

Jak pan się trzyma! 
Jak pan się trzyma! 
To nie do wiary jak na ten wiek. 
Pana nie ima się wcale zima, 
Pan jakby w jesień dopiero wbiegł! 

Chce się, przez tę jesień, 
Równocześnie z panem biec. 

To pośród woni wzajem się gonić, 
To wśród jabłoni cienistych plew. 

A tam na koniuszku 
Jabłonki wrześniowej 
Zakołysał wiatr jabłkiem i bęc! 
Patrz pan to jabłuszko jest dwuosobowe 
Dla nas dwojga pan chwytaj go, więc: 

Niech pan je trzyma! 
Niech pan je trzyma! 
Zrobi pan wymach i łapie w lot. 
Gdy przyjdzie zima 
Poczyni klimat, 
Że szansy ni ma dla takich psot. 

No a owoc, daję słowo, 
Przysłowiowo grzechu rwać. 
Więc gdy go niesie pogodna jesień 
Jest w interesie pana ten żart. 

[Hi hi hi hi... berek! Ha ha ha ha ha!] 
[A kuku! Ha ha ha ha!] 
[Nie, nie może w berka już nie...] 
[Dlaczego? Przecież...] 

Tak pan się trzyma! 
Tak pan się trzyma! 
To nie do wiary jak na ten wiek. 
Pana nie ima się wcale zima, 
Pan jakby w jesień dopiero wbiegł! 

Chce się, przez tę jesień, 
Równocześnie z panem biec. 

To pośród woni wzajem się gonić, 
To wśród jabłoni cienistych hec.