Odrobinę mężczyzny - Barbara Krafftówna & Wiesław Michnikowski

Myślę nie raz i nie dwa, 
Cóż po ciele jak jedwab, 
Cóż po tali jak dalii łodyga. 
Cóż po kuchni mej świetnej 
I po duszy szlachetnej, 
Gdy na jednym jedynym mi zbywa. 

Odrobina mężczyzny na codzień. 
Jakże życia zmieniłaby tło. 
Z odrobiną mężczyzny na codzień, 
Jakże wszystko inaczej by szło. 

Mógłby nawet mnie nie brać na ręce, 
Gdyby na to nie miał sił, 
Byle rano zaśpiewał w łazience, 
Lubił rosół i tkliwy on był. 

Mógłby nawet mnie nie brać na ręce, 
Gdyby na to nie miał sił, 
Byle rano zaśpiewał w łazience, 
Lubił rosół i tkliwy on był. 
Zanim spojrzysz na panów, 
Ty się wszkaże zastanów 
I od wzrostu poprostu zacznijże. 
Nadmiar mięśni i kości, 
Czyż nie spłyci miłości, 
Czy do huci uczuć ci nie zniży? 

Odrobina mężczyzny na codzień. 
Mały męski akcencik czy ton. 
Odrobina mężczyzny na codzień, 
Od przesytu uchroni złych stron. 

Przenocujesz w niedużej go wnęce. 
Dniem zaś w biurze on będzie tkwił. 
Kilogramów pięćdziesiąt nie więcej, 
Które strzepniesz gdy znudzą jak pył. 

Przenocuje w niedużej go wnęce. 
Dniem zaś w biurze będzie tkwił. 
Kilogramów pięćdziesiąt nie więcej, 
Które strzepne gdy znudzą jak pył.