W Polskę idziemy - Wiesław Gołas

W tygodniu to jesteśmy cisi jak ta ćma, 
W tygodniu to nam wszystko wisi aż do dna. 
A jak się człowiek przejmie rolą, sam pan wisz, 
To zaraz plecy go rozbolą albo krzyż. 

W tygodniu to jesteśmy szarzy jak ten dym, 
W tygodniu nic się nie przydarzy, bo i z kim? 
I życie jak koszula ciasna pije nas, 
Aż poczujemy mus i raz na jakiś czas 

W Polskę idziemy, drodzy panowie, 
W Polskę idziemy, 
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie 
Drugą pijemy. 
Do dna, jak leci, za fart, za dzieci, 
Za zdrowie żony. 
Było, nie było, w to głupie ryło, 
W ten dziób spragniony. 

Świat jak nam zwisał, 
tak teraz nie jest nam wszystko jedno, 
Śledziem się przeje, 
kumpel się śmieje, dziewczyny bledną, 
Świerzbią nas dłonie i oko płonie, 
lśni jak pochodnia 
Aż w nowy tydzień świt nas wygoni, 
no, a w tygodniu... 

W tygodniu, bracie, wolno goisz kaca fest, 
Bo czy się stoi, czy się leży, jakoś jest. 
W tygodniu kleją ci się oczy, boli krzyż, 
A wyżej nerek nie podskoczysz, sam pan wisz. 

W tygodniu żony barchanowe chrapią w noc, 
A ty otulasz ciężką głowę ciasno w koc, 
I rano gapisz się na ludzi okiem złym, 
I nagle coś się w tobie budzi i jak w dym. 

W Polskę idziemy, drodzy panowie, 
W Polskę idziemy, 
Nim pierwsza seta zaszumi w głowie 
Do ludzi lgniemy. 
Słuchaj, rodaku, 
Czerwone maki, serce, ojczyzna, 
Trzaska koszula, tu szwabska kula, 
Tu, popatrz, blizna. 

Potem wyśnimy sen kolorowy, 
sen malowany, 
Z twarzą wtuloną 
w kotlet schabowy, panierowany, 
My, pełni wiary, choć łeb nam ciąży, 
ciąży jak ołów, 
Że żadna siła nas nie pogrąży 
Orłów, sokołów! 

A potem znów się przystopuje i znów gaz, 
I społeczeństwo nas szanuje, lubią nas. 
Uśmiecha do nas się najmilej ten i ów, 
Tak rośnie, rośnie nasz przywilej świętych krów. 

Niejeden to się nami wzrusza, słów mu brak, 
Rubaszny czerep, ale dusza, znany fakt, 
Nas też coś wtedy w dołku ściska, wilgnie wzrok, 
Bracia rodacy, dajcie pyska, równać krok. 

W Polskę idziemy, bracia rodacy! 
W Polskę idziemy, 
Tu się, psia nędza, nikt nie oszczędza, 
Odpoczniesz w pracy. 
W pracy jest mikro, mikro i przykro, 
Tu goudą spływa, 
Cham lub bohater, 
polska sobotnia alternatywa. 

Gdy dzień się zbudzi 
i skacowani wstaną tytani 
I znowu w Polskę, 
bracia kochani, nikt nas nie zgani. 
Nikt złego słowa, Łomża czy Nakło, 
Nam nie bałaknie 
Jakby nam kiedyś tego zabrakło, 
Nie, nie zabraknie.