Marynarz Białego Żaglowca - Krzysztof Konopka

Raz jeden chłopak 
Kochał się w dziewczynie. 
Tak pięknych dziewcząt 
Nie ma nawet w snach. 
W Tawernie w blasku świec 
Cudne chwile. 
Spędzali razem aż pewnego dnia. 

Wyjechał daleko 
Lecz mówił, że znów, 
Że przyjdzie dzień 
Gdy znów spotkają się. 
Dziewczyna przez lata 
Wpatrzona w morską dal. 
Na próżno czekała tak. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
Wspomina dziewczynę sprzed lat. 
Gdy słońce do morza 
Zachodzi po dniu, 
On widzi jej usta wśród fal. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
W pamięci wciąż miłość swą ma. 
Zły los nie pozwoli 
Im spotkać się już. 
Lecz uczuć nie zniszczy czas. 

Spotkania mieli gdzieś 
Przy starej sośnie. 
Pamięta dziś jak umawiali się. 
Na miejscu drzewa 
Teraz trawa rośnie. 
Czas zatarł miejsca 
Gdzie kochali się. 

Odżyły wspomnienia 
Wspaniały był to czas, 
Gdy pierwszy raz całował usta jej. 
Pamięta jak czule 
Mówiła wtedy mu: 
Ja będę czekała, bądź zdrów. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
Wspomina dziewczynę sprzed lat. 
Gdy słońce do morza 
Zachodzi po dniu, 
On widzi jej usta wśród fal. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
W pamięci wciąż miłość swą ma. 
Zły los nie pozwoli 
Im spotkać się już. 
Lecz uczuć nie zniszczy czas. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
Wspomina dziewczynę sprzed lat. 
Gdy słońce do morza 
Zachodzi po dniu, 
On widzi jej usta wśród fal. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
W pamięci wciąż miłość swą ma. 
Zły los nie pozwoli 
Im spotkać się już. 
Lecz uczuć nie zniszczy czas. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
Wspomina dziewczynę sprzed lat. 
Gdy słońce do morza 
Zachodzi po dniu, 
On widzi jej usta wśród fal. 

Marynarz Białego Żaglowca, 
W pamięci wciąż miłość swą ma. 
Zły los nie pozwoli 
Im spotkać się już. 
Lecz uczuć nie zniszczy czas.