Czas płynie i zabija rany - Stare Dobre Małżeństwo

Posłuchaj, porzucony przez nią, 
Nieznany mój przyjacielu: 
W rozpaczy swojej 
Nie wychodź na balkon, nie wychodź, 
Do bruku z góry nie przychodź, 
Nie przychodź, nie przychodź 
Na smugę cienia nie wbiegaj, 
Zaczekaj, trochę zaczekaj! 

Poczekaj, porzucona przezeń, 
Nieznana mi przyjaciółko: 
W rozpaczy swojej 
Nie wychodź na balkon, nie wychodź, 
Do bruku z góry nie przychodź, 
Nie przychodź, nie przychodź 
Na smugę cienia nie wbiegaj, 
Zaczekaj, trochę zaczekaj! 
Przysięgam wam, że płynie czas! 
Że płynie czas i zabija rany! 
Przysięgam wam, przysięgam wam, 
Przysięgam wam, że płynie czas! 
Że zabija rany przysięgam wam! 

Tylko dajcie mu czas, 
Dajcie czasowi czas. 
Zwólcie czarnym potoczyć się chmurom 
Po was, przez was i między ustami, 
I oto dzień przychodzi, nowy dzień, 

One już daleko, daleko za górami! 
Tylko dajcie mu czas, 
Dajcie czasowi czas, 
Bo bardzo, bardzo, 
Bardzo szkoda byłoby nas! 

Bo bardzo, bardzo, 
Bardzo szkoda byłoby nas! 

Bo bardzo, bardzo, 
Bardzo szkoda byłoby nas! 

Tylko dajcie mu czas...